Op 26 maart 2024 geef ik 2 workshops over perfectionisme op het symposium “Zorg voor de zorgverlener” in Oostende. Zoals steeds, kijk ik ernaar uit om voor deze groepen te staan, anderen te inspireren, te ondersteunen in hun groei en welzijn, …
Toevallig of niet, kreeg ik onlangs een mooie getuigenis van een arts-specialist die ik een tijdje mocht begeleiden. Ik was reeds dankbaar voor de fijne ontmoeting met deze 38-jarige straffe “madam”, en nu komt dit cadeautje… Trots ben ik ook, net als iedere keer dat een coaching traject duurzame, en voor de coachee vaak verrassende, resultaten oplevert.
Misschien heb jij als zorgverlener ook iets aan onderstaande getuigenis?
Via het boek 'Zeg me dat ik oké ben' kwam ik bij OCP coach Elfje terecht, met enig scepticisme op dat moment.
Perfectionisme maakte naar mijn gevoel deel uit van mijn core DNA. In de wereld van geneeskunde wordt dit bewust of onbewust aangemoedigd.
De meeste van mijn collega's zijn perfectionistisch. De dagelijkse realiteit toont ons ook dat de marge voor het maken van fouten miniem is.
Toch begon ik een verschil te zien tussen collega's met een gezond perfectionisme en anderen waarbij dit verlammend en contra-productief was.
En niet te vergeten schadelijk voor de persoon zelf, die zoveel meer is dan alleen zorgverlener.
Ik voelde tegelijk zelf ook dat de ander, en de last op mijn schouders, toenemend groter werden en ik-zelf kleiner.
In het boek vond ik herkenning van een aantal zaken die ik zelf niet aan perfectionisme zou gelinkt hebben, zoals uitstelgedrag.
De OCP techniek was verrassend en verfrissend, omdat ik door visualisatie delen van mijzelf kon bereiken die ik niet kon vinden via andere manieren, zoals cognitieve therapie. En zo deze delen herkennen, herwaarderen, balanceren en mezelf volledig omarmen.
De rustige en ondersteunende begeleiding en aanwezigheid van Elfje waren daarin cruciaal. Die warme cocon is nodig om in alle veiligheid er te zijn.
Op dit moment is mijn perfectionisme rustig op de achtergrond aanwezig en het meeste van de tijd ondersteunend en behulpzaam. Mijn vrees om minder goed te worden in mijn vak, steken te laten vallen of mijn identiteit een stuk te verliezen was ongegrond. Op de weinig frequente momenten dat het toch terug de overhand neemt, grijp ik terug naar aangeleerde technieken en kan ik dit ombuigen.
Ik zou wensen dat collega's in de medische wereld durven stappen te ondernemen om hun veeleisende houding in de eerste plaats naar zichzelf en soms naar de omgeving te verlichten. Dat zij weten dat het anders kan en dat hier hulpmiddelen voor zijn, zoals de OCP techniek. En dat je nog altijd de arts blijft die je wil zijn.
